υπολάξευσις

-εύσεως, ἡ, Α

η αποκάτω λάξευση («ἡ τῶν λίθων τοῡ τείχους ὑπολάξευσις», Ευστ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)-* + λάξευσις (< λαξεύω)].